Na Santiago naar BIlbao (lln)

Goedenavond bewoners van België!

Tijdens een van onze lange, uitputtende tochten hebben wij (Sofie v en Sarah) een liedje gemaakt dat nu al gekend is door de medeperegrinos

Refrein:

Kom zing een vrolijk lied, dan bestaan je zorgen niet.

Er is geen verdriet met een vrolijk lied.

Het geeft je kracht het geeft je moed, haast en spoed is zelden goed.

Je bent blij je voelt je vrij dus kom er allemaal bij.

Strofe 1:

Zie je het niet meer zitten,

Wil je even pitten,

Trek het je niet aan.

We blijven doorgaan

Strofe 2:

De weg is lang de weg is traag,

Ben je soms een dikke zaag.

T maakt niet uit wat je doet,

Het komt allemaal goed!

Strofe 3

Ben je in de stront getrapt,

Is je broek weer afgezakt.

Is je rugzak al gepakt?

We hebben een week niet meer (gekakt)

Onze nieuwe bffjes 4ever zijn Laura D en Katrien G <333 p="p">

En we missen onze liefjes ( Kennedy en Maximpje) en familie heel hard!

Xxxxxxx Sofie en Sarah

OLA,

One does not simply give too much bad fries to a Belgian.
Nooit gedacht dat frietjes mij niet meer konden smaken, maar elke dag is er echt teveel aan.
Ik heb zelfs zin in groentjes, lekkere verse gezonde groentjes. HELP nooit gedacht dat ik dit ooooooit zou zeggen!
Geklaagd en gezaagd, de hele Camino lang, maar achteraf gezien was het perfect wat iedereen eens nodig had. Gebroken worden en terug opstaan!
Wat ik op deze tocht heb meegemaakt, ga ik heel mijn leven meedragen.
MAAR ONDERSCHAT DE PIJN EN MOEITE VAN DE TOCHT NIET. Fysiek en mentaal.

Dikke knuffels, want ik ben een knuffelaar!
Laura D

We vertrokken als een groep ongeorganiseerde lyceïsten, we keren nu terug als 53 volwaardige Pelgrims.

Ik ben blij dat ik deel mocht uitmaken van dit verhaal!

Katrien Geukens

We hebben maar 6 dagen gewandeld maar toch hebben we allemaal afgezien en pijn gehad ! We ontmoetten onderweg pelgrims die al 700km aan het wandelen waren en zij klaagden niet, wat ons toch weer eens deed nadenken. Deze vakantie was niet zomaar een vakantie, het was een tocht die  we heel ons leven gaan meedragen.

Ondertussen begint al die pijn al weg te gaan, wel jammer dat jullie in België niet kunnen zien hoe wij hebben afgezien, jullie zouden allemaal denken ma schatjes toch…

Morgen is het de laatste dag in Bilbao, we gaan het Guggenheimmuseum nog bezoeken en dan naar huis J

Ik mis de groenten, het fruit en alle gezonde dingen wel, want elke dag frieten gaat er over !

Ciaoooo, Elke xx

NO PAIN, NO GLORY!
Dit is onze lijfspreuk van deze week, en inderdaad heel veel pijn maar bij elke aankomst een grote opluchting! Veel gelachen, geweend, gezaagd, … met andere woorden een onvergetelijke reis!
We hebben onszelf zeker overtroffen en zijn zeer trots op onze sportieve prestaties!
Buen Camino hebben we vaak moeten aanhoren maar we hebben ons beste Engels bovengehaald om met mensen van over heel de wereld te praten. Zo vergaten we een beetje onze pijn.
We eindigen met weer een veel te lange busrit maar wel met sfeer!
Vuile, pijnlijke groeten Iris & Valérie!

PS: 1,2, 3 MARGI ! (Valérie)

Na lange dagen wandelen en afzien zijn we eindelijk aangekomen. Een superervaring die ik nooit meer zal vergeten. Het was de pijn allemaal waard want samen konden we dit nog net weglachen en de sfeer was altijd aanwezig J

Veel groetjes en knuffels Sarah xx

De camino afleggen zonder pijn is nooit een optie vermoed ik, maar we zijn er allemaal geraakt. Het was een geweldige ervaring die ik nooit kan of wil vergeten. En ook de mensen die je tegenkomt zijn super. Nu nog alleen de lange terugreis uitzitten.
groetjes bene

‘Man man man, waar zijn we aan begonnen’ dachten we allemaal in het begin.  Maar nu het allemaal achter de rug is, zijn we toch blij dat we het gedaan hebben (of we zullen blij gaan zijn als de pijn weg is…) De andere pelgrims waren supervriendelijk en gaven ons toch weer een beetje moed om onze 120 kilometertjes uit te wandelen, met als troost dat zij er al enkele honderd gedaan hadden. Deze ervaring zullen we nooit meer vergeten met als grootste reden dat de sfeer er heel goed inzat!

Lang leve de pijnlijke voetjes!

Groetjes en veel liefs,

Anne & Bo! xx

Het was een geweldige ervaring. We hebben kennis gemaakt met mensen over de hele wereld, elk met een eigen verhaal. Naast die andere mensen hebben we ook elkaar beter leren kennen. Als het moeilijk ging, hielp iedereen elkaar er weer boven op onder andere met ons beroemd ‘caminolied’. Na een zware dag stappen verlangden we naar onze dagelijkse ‘cola cao’ en de (koude) douche. Ondanks de verschrikkelijke weersvoorspellingen hebben we er toch een prachtige week aan over gehouden. Hopelijk blijft deze week voor altijd in onze gedachten.

Daphné en Laura G

Ondanks alle pijn was het een onvergetelijke ervaring! We hebben bezonnen ochtenden, gezellige avonden en lange busritten beleefd. Het staat voor eeuwig in mijn geheugen gegrift.

Laura P.

Ola, amigos.

Onze groep heeft misschien maar 6 dagen gewandeld, maar veel mensen hebben uiteindelijk toch serieus afgezien. Deze tocht was het echter wel waard. Om de reis zelf als gebeurtenis te omschrijven kan ik maar 1 manier bedenken. Deze tocht bracht  mensen bij elkaar: bekenden werden kennissen of vrienden en bestaande vriendschappen werden hechter. Het delen van veel leed heeft blijkbaar zo’n effect op mensen. De tocht was natuurlijk niet alleen een aaneenschakeling van pijn en lijden, maar er was ook een enorme hoeveelheid aan verbroederingsmomenten en genieten, zoals vele anderen zonder twijfel al hebben beschreven. De ervaring bracht mensen niet alleen dichter bij elkaar, maar ook dichter bij zichzelf. Met woorden kan ik het niet omschrijven dus zal ik het ook niet proberen; het zou de ervaring alleen maar onrecht aandoen.

Over het algemeen was de tocht dus een enorm succes waar velen van hebben genoten

-          Maxim Heylen