Wat betekende de tocht ... (leerlingen aan het woord)

De laptop is door de bus gegaan en dit zijn al de eerste resultaten.

Na enkele dagen gewandeld te hebben waren we best wel moe, je begint onbewust meer na te denken, over de stomste en kleinste dingen die later wel iets groots gaan betekenen. Tijdens deze pelgrimstocht hebben wij vooral beseft dat de wereld enorm groot is en dat wij mensen klein en zwak zijn. Voortaan denken we twee keer na voordat we weer de uitspraak “wat is de wereld toch klein” gebruiken. #Muriëlle Eline

Ik heb een aantal zware dingen achter me kunnen laten dankzij deze wandeling.

Deze wandeling heeft me over heel wat dingen aan het denken gezet en het heeft er ook voor gezorgd dat er een zware last van mijn schouders is gevallen doordat ik dit heb kunnen achterlaten.
Er zijn veel nieuwe vriendschappen ontstaan en daar ben ik echt dankbaar voor!

Ik vond het een zeer leuke ervaring die iedereen eigenlijk eens zou moeten meemaken omdat je nieuwe mensen leert kennen, iedereen is zeer sociaal en het zet je echt aan tot denken.

Nu de tocht achter de rug is, en ik terugkijk op mijn ‘rugzak’ ( aka alles wat ik met me meedraag doorheen mijn leven), besluit ik dat hij langs de ene kant lichter is geworden. Ik heb nagedacht over een aantal dingen, besloten dat ze een last waren, en ze eruit gegooid. Maar langs de andere kant is mijn rugzak ook weer een beetje gevuld, met allemaal leuke dingen :  wat ik in de toekomst zou willen, de ervaringen op de camino,….

De camino was een goede plek om na te denken over van alles en nog wat. Het begrip ‘tijd’ bestond er niet, het was niet om ter snelst, je had geen verplichtingen,... Kortom, ik vond het heel leuk.  Zo leuk zelfs, dat ik hem( het?) in de toekomst nog wel eens wil doen !

Na 6 dagen wandelen, bereikten we uiteindelijk het langverwachte doel: de kathedraal van Santiago de Compostela. Heel wat bergen en valleien zijn we gepasseerd, zowel in het landschap als mentaal. De goede groepssfeer heeft er ook wel voor gezorgd dat iédereen het gehaald heeft. Het was een echte ‘once in a lifetime experience’ en zonder twijfel de moeite waard! #MartheFemkeNoraIsabelle

Ons avontuur begon met twijfels als we het wel zouden halen. Achteraf gezien bleek het een lange vermoeiende tocht die toch veel voldoening biedt. Onszelf zijn we helaas niet tegengekomen maar wel elkaar. Het is wel misschien cliché: maar hier ontstaan vriendschappen voor het leven.
Nu zitten we terug in de bus naar huis maar kunnen we toch met trots terugkijken naar deze fantastische reis. Het is nu helaas gedaan DAS OM TE ROTTE Hé #CaroHellings en KarolienMaleux

Het wandelen hadden we duidelijk een beetje onderschat en was toch wel een beetje afzien op sommige momenten. De avonden daarentegen waren super en we kregen een hechte band met de groep. #sophiepixner en #saramaleux

De geheugenkaart van de camera is boemvol, dit wil ook wel iets zeggen! We hebben een heleboel leuke foto’s die jullie hoogstwaarschijnlijk nog wel te zien zullen krijgen. Op dit moment zitten we op de bus naar Bilbao waar we nog een laatste nacht slapen, samen denken we na over wat we eigenlijk allemaal meegemaakt hebben. Het rare is dat de pijn heel erg snel vergeten was, de overwinning die je voelt als je voor de kathedraal staat is enorm. Maar toch zitten we nog met wat vragen, is er echt zo’n grote last van mijn schouders gevallen? Heb ik zo diep nagedacht? Ben ik mezelf tegengekomen? Wat we wel zijn tegengekomen zijn mensen waarvan we eerst niet dachten dat het ging klikken maar er zijn toch nieuwe banden ontstaan en oude banden terug veel hechter geworden! We hopen dat dit op school ook zo gaat zijn en dat de groep blijft bestaan. We verheugen ons al op de reünie in februari en natuurlijk al helemaal op onze X-MOS!!!!! #JillSwynsRomyFerson

 Na een tijdje beginnen sommige dames te beseffen dat ze berenpoten hebben gekregen na deze zware reis. CHILLEN OP DE BUS DUS.(anoniempjes)

6 lange dagen wandelen, kapotte voeten (en liedjes die we zongen onderweg ;) ) en eindelijk zit deze Camino erop! Ik ga serieus blij zijn als ik terug in mijn eigen bedje lig in mijn eigen huis, met lekker eten (mijn god, dat heb ik gemist) en de vertrouwde omgeving. Het was echt een heel mooie ervaring. Bedankt aan iedereen die met ons mee is geweest op deze vermoeiende tocht, jullie zijn echt geweldig! Jullie hebben allemaal een speciaal plekje in mijn hart veroverd (jaja, ik weet het, dit klinkt zo melig en sentimenteel, maar het is wel zo). En aan de familie thuis: See you guys in Belgium! (en volgens mij is een bezoekje aan de kinesist geen overbodige luxe, mij Achillespees zit muurvast hahaha) #Marnick

Greater is he who is in me, than he who is in the world! #pelegrino onderweg

Pedrouzo - Santiago

Het beloofde een mooie dag te zijn. Deze morgen was het wel wat frisjes, maar nadat de mist was opgetrokken, kwam de zon kijken. De laatste 22 km moesten er ook aan geloven.

In verschillende slagordes kwam iedereen aan in Monte de Gozo (5km) voor de Kathedraal. Iets na 3 dook iedereen de stad in. Uiteindelijk kwam de laatste aan om iets over 4 aan. Iedereen heeft het gehaald. Proficiat aan iedereen!

Om 17u verzamelden we terug om naar onze slaapplaats te gaan (1Km verder). De chauffeurs hebben ons om 19u15 opgepikt om iets buiten de stad te gaan eten (waar we momenteel zijn). Straks is er (waarschijnlijk) voor de geïnteresseerden nog een bezoekje aan de stad. Om 00u00 zullen we toch binnen moeten zijn, want dan sluiten de deuren van het Seminario Menor.

Morgen staat voormiddag een bezoek aan Santiago op het programma en het bijwonen van de mis, daarna de bus op richting Bilbao. 

Morgen om 11u30 op de webcam  (http://www.santiagoturismo.com/camaras-web/praza-das-praterias)

Arzua - Pedrouzo

Het was duidelijk dat de verschillende routes van de camino bij elkaar zijn gekomen, want het wordt alsmaar drukker. Oudere mensen, zelfs een gezinnetje met 2 kleine kindjes stappen van Sarria naar Santiago.

We zijn deze morgen vertrokken in de mist. Later op de dag was de zon weer van de partij. We zijn onderweg gestopt aan het "ondertussen beroemde" cafeetje op de camino, waar je op de muren en plafond mag schrijven.

Hoewel de tocht van vandaag 10km korter was, was het voor een aantal moeilijker dan gisteren. Er zijn er meer en meer die een wandelstok (of 2) onderweg nemen om de pijnlijke voeten te ontlasten. Iedereen heeft zich net zoals de afgelopen dagen moedig gedragen ondanks blaren, spierpijn en andere klachten.

Seffens weer de voeten onder de tafel en genieten van eindelijk een Spaans gerecht : paella.
Morgen misschien geen wifi. Anders tot op de webcam (zie bericht Arzua).

ps : Wat is de eerste vraag die de leerlingen stellen wanneer ze een café binnenkomen? Wat kan je hier drinken? NEEN, wifi si? JA

Speciaal voor Mevr. Renders ...

Een bericht aan de ouders ...

Dag lieve mama, papa, broers, zussen, vriendjes en vriendinnetjes,

Ondertussen is iedereen terug geïnstalleerd in onze nieuwe albergue. Na een zwaar dagje als gisteren, leek het vandaag wel even een makkie: 10 km minder.

Uiteindelijk leek het toch niet zo vlot te gaan. Maar een fijne groep en goed weer maakt de reis net dat tikkeltje aangenamer. We kijken erg uit naar het avondeten, want vandaag krijgen we voor het eerst échte Spaanse kost: Paella! Iedereen kijkt uit naar morgen wanneer we eindelijk onze afgematte voeten over de eindmeet zullen slepen.

PS: jammer dat onze ouders niet kunnen zien hoe blij hun kinderen zijn als ze om 10 uur in hun bedje kunnen kruipen.

Dikke smakkerds,
Annelien, Janne, Nora, Isabelle, Femke en Marthe 

Palas de rei - Arzua

Vandaag stond de langste tocht op het programma. De weersvoorspellingen beloofden niet veel goeds. Afgelopen nacht regende het zoveel dat we er wakker van werden. Dat beloofde. Om 6u30 vertrok een Canadees koppel vanuit onze auberge in de gietende regen.

Om 8u was iedereen weer paraat en na het ontbijt konden we vertrekken. En de regen …. weg : oef

Omdat de tocht zolang was, kregen de leerlingen de mogelijkheid om in Melide (ongeveer in de helft van de tocht) een warme maaltijd te kopen. 

Ondertussen was zelfs het zonnetje tevoorschijn gekomen.

In de namiddag hebben we wel 3x 5min regen gehad, maar daar konden we mee leven, vermits de ganse dag regen was voorspeld.

Ondanks het goede weer was het een zware tocht. Iedereen kwam (al dan niet met tranen van geluk of pijn) aan in Arzua. Er was ongeveer een uur en drie kwart tussen de eerste en de laatste. Zeer goed dus.

Heel wat blaren moesten verzorgd worden, en de fut is er bij sommigen uit. Een goede nachtrust kan misschien wonderen doen.

Tot morgen (misschien), want in Pedrouzo is het moeilijk aan draadloos internet te geraken.

Op donderdag zullen we weer op de webcam verschijnen om 11u30 in Santiago op het plein "Praza das Praterias (achterzijde van de Kathedraal) (http://www.santiagoturismo.com/camaras-web/praza-das-praterias)

van Julie, Liesbeth, Ann-Charlotte, Eline

de tocht is zwaar
maar we zijn nog niet klaar
we verbijten de pijn
want het gezelschap is fijn

het eten...
niet te vreten
maar de wijn is goed
dat houdt ons zoet

leerkrachten snurken als de beste
hopelijk niet om ons te pesten
kort zijn de nachten
toch op de volgende dag kunnen we niet wachten

nu is het versje gedaan
en kunnen we naar ons bedje gaan

xxxx

van Julie, Cédric en Willemijn

Toen we deze morgen opstonden voelden we, denk ik, allemaal wel de wandeling van gisteren aan onze voeten. Maar we verbeten de pijn en begonnen aan onze wandeling. Ons team was vandaag jammer genoeg gesplitst. Cédric stapte goed door en was als 1 van de eersten aangekomen. Julie had last van haar heupen en heeft verder gewandeld met Liesbeth en Eline. Willemijn had het meeste last van ons allemaal. Haar enkel deed heel fel pijn. Maar ze is moedig doorgestapt en heeft het gehaald. Wij zijn supertrots op haar! Hopelijk overleven we morgen ook want dan moeten we 29 km wandelen. De langste afstand van ons traject. Wens ons succes!
xxx

Enkele foto's van vandaag.

 

Portomarin - Palas de Rei

Vandaag was het 24 km. De laatsten zijn rond 16u30 aangekomen.
Vandaag was het weer wat kouder dan gisteren, maar gelukkig geen regen. De volledige voormiddag was het klimmen.

Iedereen heeft op zijn eigen tempo de tocht volbracht. De natuur was niet zo mooi als gisteren, maar toch waren er mooie vergezichten te zien (na het vele stijgen).
Natuurlijk doen de voeten bij de meesten pijn, maar dat is normaal. Het is al wat rustiger op de slaapzaal.

Straks nog wat foto's. (Mijn excuses als niet iedereen op de foto's voorkomt)

Een tweede kort berichtje van de leerlingen

De wandelingen zijn zwaarder dan we allen hadden gedacht. De vele hellingen en afdalingen zorgen ervoor dat iedereen wel een blaar heeft. Maar het landschap is prachtig en zorgt ervoor dat we blijven doorzetten. 

Het eten is overvloedig, net zoals de wijn. Ik zou het zo opnieuw doen.

Net de 24 km met de nodige moeite beëindigd. Iedereen heeft pijnlijke voeten en is moe, maar opgeven is geen optie. Morgen op naar de 29 km, met regen in het vooruitzicht. Hoewel het zwaar is, is het wel heel leuk. Je komt onderweg vele andere pelgrims tegen om een praatje mee te maken, de natuur is mooi… En natuurlijk zijn er ook nog de stempels om te ‘verzamelen’

Prachtige uitzichten, vriendelijke mensen, de geur van het platteland, wat wil je nog meer? De spierpijn is soms bijna niet te harden, maar we proberen zo veel mogelijk onze gedachten te verzetten. Zo hebben we vandaag samen gezongen, met onder andere Canadese pelgrims gepraat, en doen we een wedstrijdje om de meeste stempels te verzamelen. Kortom, geweldige ervaringen onder een (voorlopig) stralend zonnetje.

Het is fijn om de laatste kilometers alleen te bewandelen. Even tot uzelf komen, genieten van de natuur. Tijdens de wandelingen vergeet je echt alles en heb je helemaal geen besef van de buitenwereld.

Sarria - Portomarin

Deze morgen iedereen om 8u paraat gepakt en gezakt. Dan ons ontbijt en lunchpakket maken.

Het is een mooie dag geworden. De eerste tocht zit erop. Iedereen zonder grote problemen aangekomen. Zoals aangekondigd tijdens de ochtendbriefing hebben de leerlingen kunnen genieten van het schitterend glooiend landschap. Doorheen oude Keltische dorpen, afgewisseld met bossen en loofbomen slingeren zich eeuwenoude paden afgeboord met stenen muurtjes. Onderweg zijn er ook heel wat krokussen te zien.

Er zijn veel pelgrims onderweg. Verschillende nationaliteiten : Duitsers, Brazilianen, Spanjaarden uiteraard, Amerikanen, Canadezen, Japanners, Chinezen, … en Belgen natuurlijk.

Bij sommigen beginnen al wat kwaaltjes op te treden, maar niets onoverkomelijks. Hopelijk hebben jullie ons op de webcam gezien, want ondertussen zitten we weer met de voeten onder de tafel, (ondertussen is het 2-0 voor Barca) daarna allemaal op tijd in bed. We mogen een uurtje langer slapen als ze er in de auberge aan denken. Vorig jaar ging het licht om 05u aan ipv van 06u. Tot morgen.

Sarria

De eerst kilometers hebben we achter de kiezen. Om 16u15 zijn we in Pintin aangekomen. Even rugzakken vullen met het nodige en daarna op stap. Na een kort bezinningsmoment zijn we richting sarria gestapt. In Sarria overnachten we in het albergue Monasterio. Grote luxe, warme douche, eigen slaapzaal, …

Op dit moment zitten we in het restaurant O Tapas. De eerste gang is achter de rug (calamares, pasta, salade, soep). Hopelijk smaakt de rest ook zo lekker. Hieronder wat foto's

Ter info : morgen zullen we om 19u15 voor de webcam poseren. Even opzoeken in google, hier slechte wifi om dit te checken. Probeer ook eens volgende links (http://www.crtvg.es/crtvg/camaras-web/portomarin - http://www.worldincams.com/europe/spain/spain-portomarin-lugo-portomarin.html)

Een eerste indruk van de leerlingen

De afgelopen dagen hebben we nog niet veel meer gedaan dan in de bus gezeten. We hebben veel pogingen gedaan om te slapen maar we zijn nog steeds moe. De eerste avond in een jeugdherberg was zeer gezellig en we zijn er zeker van dat we nog veel interessante dingen gaan meemaken op onze tocht.

Het slapen in de bus viel nog wel mee maar toch was het een zeer lange en vermoeiende rit. We hadden toch op wat lekkerder eten gehoopt maar het kon er net mee door. Pluspunt was dat er Wifi beschikbaar was zodat we iedereen op de hoogte konden houden.

We hebben echt een toffe groep en er is een geweldige sfeer dus meer hebben we niet nodig.

Na het kleine incidentje met de schoenen gaat voorlopig alles goed. Straks beginnen we aan onze eerste zeven kilometer, maar eerst nog een broodje opsmikkelen. iedereen heeft er zin in!

Gisteravond was het heel leuk in Bilbao, ook al liepen we een beetje verloren, zo zonder kaart.

Maar ja, dat is alleen maar extra avontuur, toch ? ’s Nachts HEEEEL goed geslapen( niet moeilijk, na die busrit) en ’s morgens vol goeie moed in de bus gestapt, op naar Pintin, waar onze tocht echt zal beginnen.
of ik had me rot geschrokken.
Zo weinig plaats voor de benen,
het was om te wenen.
Maar de busrit goed doorstaan,
we kunnen de camino zeker aan.
Bilbao een gezellige stad,
goeie goesting zat.
Het eten was niet om over naar huis te schrijven,
maar goeie Spaanse kost kan niet uitblijven.
Een eenvoudig maar aangenaam hotel,
wie weet vormt er zich wel een stel.
Een superleuke bende,
waar NOG niet iedereen elkaar al goed kende.
Voor de tocht zijn we gemotiveerd,
laten we hopen dat niemand zich bezeerd.
Wij zitten momenteel (voor de zoveelste keer) in de bus. Net kwamen we een accident tegen, maar geen zorgen! Op het moment zijn wij nog allemaal gezond en wel. Vandaag de eerste 7 kilometers, nu begint het voor echt! Ik denk dat we het allemaal nog niet echt beseffen, de 120 kilometer ligt aan onze voeten. We hopen wel dat we straks wat beter eten krijgen dan gisteren want anders gaan we da hier allemaal niet overleven…. We verwachten geen sterrenkeuken maar Marnick doet thuis ook ketchup op zijn spaghetti en hier had hij wel iets anders verwacht ;-).

Met een leuke groep, warm weertje en weer goed uitgerust in de jeugdherberg, kunnen we vol goede moed aan onze eerste 7 km beginnen! Een voorproefje van hoe het er de rest van de week zal uitzien. We hebben er zin in!

Korte nachten, veel eten en een goede groepssfeer hebben tot nu toe onze uren gevuld. We hebben zin in de wandelingen en de andere avonturen die ons nog te wachten staan.

De Spaanse guappa’s zijn ook leuk mee genomen ! x Yassine

We missen jullie allemaal Yasmine ! En de rest ook natuurlijk.

We waren nog niet tegoei vertrokken,

Tot nu toe was het al super leuk, laat die wandeling maar komen, we zijn er (voorlopig nog) klaar voor!

Groetjes Julie en Willemijn

Ola parentes,

Wij zitten momenteel (voor de zoveelste keer) in de bus. Net kwamen we een accident tegen, maar geen zorgen! Op het moment zijn wij nog allemaal gezond en wel. Vandaag de eerste 7 kilometers, nu begint het voor echt! Ik denk dat we het allemaal nog niet echt beseffen, de 120 kilometer ligt aan onze voeten. We hopen wel dat we straks wat beter eten krijgen dan gisteren want anders gaan we da hier allemaal niet overleven…. We verwachten geen sterrenkeuken maar Marnick doet thuis ook ketchup op zijn spaghetti en hier had hij wel iets anders verwacht ;-).
De buschauffeurs hebben er ook zin in. We hadden al vele sollicitanten om de bus te poetsen! (Niet rechtstaan en wandelen in de bus werd niet goed begrepen door Tibo en Olivier)
Ons Marieke was weer eens haar oh zo handige zelf en viel al van de trap met een dikke blauwe plek tot gevolg! Annelien heeft last van Alzheimer-light en Kristof herinnerde zich net dat Karolien haar naam Karolien was, nog een patiënt dus… ;-)

Dikke kussen aan het thuisfront!

Marnick, Jill, Gert-Jan, Maxime, Marie, Kristof, Tibo, Romy, Jobbe, Yassine, Thomas,  ….

Ps: Marnick doet niet echt ketchup op zijn spaghetti, dat doen ze blijkbaar alleen hier in Spanje…

Pss: Yassine heeft een grote vis gevangen met zijn nonkel.

Bilbao (3)

Laatste stand 21u20 :

We hebben het eerste avondmaal achter de rug. De koolhydraten (macaroni) en vetten (kip) zijn weer aangevuld. Het was nogal heldere wijn aan tafel  : geen tannine, geen druiven, geen body, toch een nasmaakje. Hopelijk morgen meer geluk.

Ook de eerste (aangekondigde) blaren zijn al een feit. Hier een foto van de voet van …………….

Nu nog even ontspannen. De jongens zijn nog wat aan het basketballen, de meisjes zitten te sms’en, facebooken, … Daarna niet te laat naar bed, want morgen begint het echte werk. Tot morgen.

Bilbao (2)

Even bekomen van de zware busrit van 16 uur op een terrasje in Bilbao, waar het 27° graden is. Vanaf morgen zal het een heel stuk minder relax en warm zijn.
Groeten, de begeleiding

Bilbao

Ondertussen goed ingecheckt in de jeugdherberg. Temperatuur 25 graden. Om 16u gaan we met de tram naar het centrum van Bilbao voor een stadswandeling. Straks misschien meer foto's. Morgen in de bus kunnen de leerlingen hun eerste verhaal over onze tussenstop in Bilbao kwijt.

Genk - Spaanse grens

Genk – Bilbao

Even een kleine update vanuit een tankstation tijdens ons middagstop om 13U.

Na de viering – stipt om 22u – vertrokken we naar het warme zuiden. Na een ontspannend filmpje (the internship), was het hoog tijd voor de meesten om hun ogen toe te doen en de nacht in te gaan. 

Nog even een stop iets voor Parijs en dan zoals onze chauffeur Edgard zei : “Oogjes toe en snaveltjes dicht”. En het heeft gewerkt. 

Toen we onze tweede stop maakten rond 07u40, lagen nog heel wat leerlingen te slapen. We hadden een chocokoek en actimelleke voor iedereen voorzien en ook bij (niet zoals vorig jaar, toen de chocokoeken zijn nagebracht en we de actimellekes waren  vergeten).

Alles verloopt vlotjes, geen files, vlot verkeer, een rustige bus, iedereen steeds op tijd, … Dit heeft tot gevolg dat de voorspelling van aankomst ongeveer 14u30u is. We zullen zien...

Wanneer we in Bilbao aankomen, checken we eerst in, frissen we ons wat op en gaan dan de stad verkennen. Straks meer hierover.

Ondertussen zijn we net de grens met Spanje overgestoken (12u45). De Spaanse zon is alvast van de partij.

Hieronder vinden jullie alvast wat sfeerfoto’s vanuit de bus. Tot straks.

Voorbereidende wandeling op 6 oktober

Zondag 6 oktober stonden 26 leerlingen, 6 leerkrachten en de hond van Mevr. Niesten klaar voor de traditionele voorbereidende wandeling met rugzak. Dit jaar was de afspraak om 14u in het Nationaal Park van de hoge Kempen.

Het zou een wandeling worden van een 10-tal km (allé voor de meesten toch...) Het weer zat mee, een zachte 17 graden en droog (behalve voor Jerry (de hond) die in een 10-tal minuten in het water heeft gezwommen.).

Na enkele honderde meters ontstonden er al gaten in de groep. Dit had tot gevolg dat sommigen niet zo zeer bezig waren met het volgen van de "rode driehoekjes". Op die manier zijn er een aantal leerlingen die een zeer korte wandeling hebben gehad, en anderen een iets langere wandeling.

Uiteindelijk is iedereen vlotjes aangekomen, en kunnen we spreken van een vlotte voorbereiding. De rugzakken en de schoenen zijn getest. Op naar 23 oktober.