We made it (leerlingen)

WE MADE IT!!!! De Camino is uitgewandeld ! Gisteren kwamen we eindelijk aan in Santiago de Compostela, we waren en zijn natuurlijk eeeecht opgelucht! Hoewel sommige dagen niet altijd verliepen zoals we wilden, was dit echt een zeeeer leuke ervaring! Om het in meneer Geusens zijn woorden te zeggen: ‘We gaan er echt veel over kunnen vertellen, maar we gaan nooit kunnen vertellen hoe wij het echt hebben meegemaakt!’ Wij hadden zowel positieve als negatieve momenten. Dagenlang hebben we rondgelopen met blaren, pijnlijke voeten, hier en daar een traantje (of meerdere)… Dan weer 5km zonder of met verbeten pijn en dan weer 10km met pijn, maar toch vertrokken we iedere dag opnieuw, veel of weinig moed. We zijn blij dat we dit hebben gedaan! Niet alleen onze band is versterkt, maar er werd ook een band opgebouwd met mensen waarmee we op school eigenlijk niet zoveel contact hebben. Het was een hele fijne groep, iedereen was lief voor elkaar, iedereen zorgde voor iedereen én we konden altijd bij elkaar terecht! Ook is er een sterkere band met onze leerkrachten! We waren echt in goede handen!  Op dit moment zitten we in de bus richting Bilbao, hier gaan we onze laatste avond doorbrengen om dan morgennamiddag terug richting THUIS te vertrekken! Hier kijken we natuurlijk echt naar uit!! Lieve mammies en pappies, huisdier, zus, broer… we hebben jullie gemist en kunnen niet wachten om jullie terug te zien! Tot over 2 daagjes x x x x x vergeet jullie wekker niet te zetten ;) Dikke kus
Patricia, Arianna, Melissa en Debora

Deze reis was geen gewone reis, het was zwaar en pijnlijk maar wel een ervaring die niemand zal vergeten. Mensen waarmee je al 6 jaar op school zit en die je niet goed kende, heb je nu beter leren kennen. Vriendschappen zijn hier ontstaan en sterker geworden. Door het wandelen, het klagen, het lachen, het samen slapen, kortom door het constant samenzijn leer je mensen nog beter kennen. Ook heerst hier zo een vriendelijkheid tussen iedereen, die in België niet hetzelfde zal zijn. Ook de mensen die je ontmoette tijdens het wandelen waren super vriendelijk en vertelden, zelfs zonder dat je iets vroeg, hun verhaal. Gisteren na 5 dagen wandelen kwamen we aan in Compostella, wat natuurlijk bij iedereen voor voldoening zorgde. Nu nog 1 nachtje in Bilbao en dan vertrekken we naar huis. Om af te sluiten, willen we nog even de reis (die een ongelofelijke ervaring is) aanraden aan de toekomstige 6e jaars. GREEEEETS TYLER & DANA xx

Een beschrijving van deze reis is vrij moeilijk te geven. Het was leerrijk, grensverleggend, mooi, zwaar, geestverruimend.. onbeschrijfelijk! De camino is niet zomaar een weg naar Compostella, het is een weg vol met vriendelijke mensen, met hetzelfde doel, dezelfde pijn maar met een andere reden, het verbond ons allemaal. Het is een ervaring geweest waar we stuk voor stuk veel hebben uitgehaald en waar we nog veel aan zullen hebben in ons verdere leven en waar we met veel heimwee aan zullen terugdenken volgens mij. Ik heb mensen van mijn school beter leren kennen, nieuwe vrienden gemaakt, mensen hun verhalen met bewondering aangehoord en zij de mijne. Onder de wandelaars werd levenswijsheid doorgegeven die we niet zullen vergeten! En het gevoel toen we aankwamen in Santiago De Compostella was fantastisch, na zovele kilometers en zoveel pijn zagen we de mooie kathedraal, (die spijtig genoeg in stellingen stond), en zagen we onze mede peligrino’s terug! Ik vond het super leuk en een echte aanrader voor de volgende 6e jaars. GRTJES Valérie

Gisteren was een onvergetelijke dag! Na dagen lang de gele pijlen gevolgd te hebben (en soms gemist te hebben waardoor we extra kilometers maakten) kwamen we eindelijk aan in Santiago De Compostela! Het gaf zo’n goed gevoel om eindelijk de kathedraal te zien!

Groetjes Laura L. en Sema

Iedereen aangekomen : PROFICIAT AAN ALLE PELGRIMS!

Na een vlotte tocht is iedereen aangekomen. De laatsten waren om 15u45 op het plein voor de Kathedraal. Proficiat aan alle pelgrims. Een uitgebreid verslag volgt nog.

Webcam in Santiago 30 oktober

Donderdag 30 oktober zullen we nog eens voor de webcam poseren. Dit zal zijn om 11u30 in Santiago. Meer info vind je in een van onderstaande posts.

Naar Pedrouzo (leerlingen)

28 oktober Dagmar

Vandaag was de dag na dé zware dag, iedereen vertrok vol goede moed want het was ten slotte tien kilometer minder dan gisteren. Onderweg vroegen we ons af hoe we gisteren 30 km hebben kunnen lopen. Want als we vandaag aan 17 km zaten waren we er bijna terwijl we gisteren dan pas middag hadden.
Meestal liep ik met Charlotte, maar vandaag met Maud en Ellen wat heel leuk was want daardoor heb ik hun beter leren kennen en doordat je samen wandelt begin je elkaar ook dingen te vertellen die je op school niet zou vertellen.
We hebben 3 pauzes gehouden vandaag, altijd om de ongeveer 5 km, steeds waren we blij als we weer een auberge zagen waar we lekker vers geperst fruitsap konden drinken, een frisse cola of een lekker ijsje konden kopen. Over de middag waren er ook hele schattige hondjes waar vooral de meisjes helemaal weg van waren! Ik wou ze bijna meenemen in mijn rugzak ;)
Morgen is de dag!!! Heel spannend! Ben heel benieuwd hoe het gaat zijn, waarschijnlijk ook weer heel lastig door de vermoeidheid maar we gaan vooral genieten van de laatste kilometers in het lekkere zonnetje. En daarna gaan we heel trots zijn op onszelf en de hele groep. Het is echt een hele leuke ervaring!
Dagmar

28 oktober Pauline
Vandaag hebben we 19 kilometer moeten wandelen. Omdat het gisteren een zware dag was, wogen de “weinige” kilometers van vandaag extra door.
In tegenstelling tot de andere voormiddagen, was deze erg vermoeiend. Eigenlijk was gewoon de hele dag zeer zwaar. Door mijn medepelgrims kon ik toch nog lachen tijdens de tocht. Veel zingen, genoeg stoppen, ijsjes eten en leuke gesprekken gaven ons positieve energie!
Ondanks de vele pijn ben ik blij dat ik naar hier ben gekomen! De sfeer is ongelofelijk en iedereen is vriendelijk voor elkaar.
Het eten valt wel tegen, maar gelukkig komen we genoeg herbergen tegen.
Dit is echt een geweldige ervaring.

Pauline

Ik heb officieel mijn eerste blaar
Groetjes Kaja

28 oktober Arzua- Pedrouzo

De voorlaatste etappe. Vandaag stonden er 10 km minder op het programma (gelukkig). De nacht en een goed ontbijt heeft bij velen wonderen verricht. 

Iedereen was om 8 uur weer paraat om terug te vertrekken. Vandaag zijn we ook het cafeetje tegengekomen waar onze peregrinos van de afgelopen 2 jaar hun groeten op het plafond en muur van dit etablissement hebben achtergelaten. Natuurlijk hebben we hierbij ook 2014 geschreven.

De eersten waren om 14u binnen en de laatsten om 17u15. 

Morgen onze laatste tocht met als eindbestemming Santiago de Compostela!

Palas de Rei - Arzua

27 oktober Palas De Rei naar Arzua

Vandaag een kwartier vroeger verzameld. Iedereen gepakt en gezakt om 7u45 aan het ontbijt. 

Na het ontbijt en de bezinning op tocht. 

Sommigen zijn niet alleen “grammenjagers” (zoals op de viering verteld), maar ook “stempeljagers”. Ieder cafeetje of winkel kreeg minimaal enkele Limburgers over de vloer. Melide was het eerste doel (halverwege de tocht). Hier kreeg iedereen €10 euro om ergens een pasta, frietje, slaatje,… te gaan eten. 

Na de deugddoende maaltijd kon de tocht verder gezet worden. Er lag nog wat in het verschiet…

Het tweede deel van de tocht was een (heel) stuk zwaarder met 3 serieuze heuvels om te overwinnen. De eersten waren er rond half 5 en druppelsgewijs kwam iedereen (al dan niet met een traantje van geluk of pijn) aan. De laatste leerlingen kwamen rond 19u30 aan. Na een verkwikkende douche, andere schoenen is iedereen wat bekomen. 

Om 20 uur zijn we met z’n allen gaan eten. Een overvloed aan spaghetti, soep, kip, stoofvlees, steak,… deed ons allen goed. Het dessert was voor velen er zelfs te veel aan. Iedereen wou zo snel mogelijk terug naar z’n kamer om daar te “chillaxen” Na de afsluitende bezinning en de nodige verzorgingen was voor iedereen de nachtrust welgekomen.

Leerlingen aan het woord

Hallo iedereen,

Vandaag ( 25 oktober) hebben we iets meegemaakt dat een ervaring was om nooit te vergeten en wat we niet snel in Belgie zullen meemaken. Een onbekende oudere man kwam naar ons toe en gaf ons een hand vol eetbare kastanjes. We kenden hem niet, hij riep ons gewoon en gaf ons kastanjes die hij zelf geraapt had. Hij wuifde ons nog even na en daarna zijn we vol goede moed, te wijten aan deze vriendelijke man, doorgelopen. Hij heeft ons de kracht gegeven die we nodig hadden om vol te houden tot het einde.  

Hallo,

Vandaag was de moeilijkste dag van de hele week. We moesten namelijk 29km afleggen. Dit had ik duidelijk onderschat! Ik stond op met klachten aan mijn knie. De hele voormiddag ging echt niet vlot en liep als laatste samen met lise die last had aan haar bovenbeen. Gelukkig hadden de leerkrachten echt begrip voor ons! Ze hebben ons echt steun gegeven en veel moed ingesproken. Meneer Geussens heeft zelfs zijn wandelstok aan mij gegeven. Ik wou hem eerst niet aannemen maar gelukkig dwong hij me om de stok aan te nemen. Ik had nooit gedacht dat een houten stok me zoveel kon helpen. Ik ben deze 3 leerkrachten echt dankbaar voor het begrip voor ons en dat ze al dat gezaag moesten aanhoren.

Groetjes uit Arzua

Heeeeey,

Vandaag deden we 29km er hoe raar het ook is, dit was voor mij de minst vermoeiende dag. We hebben allemaal wel heel veel pijn aan onze voetjes… We worden hier wel heel goed verzorgd door de lieve lieve leerkrachten. Zeker mnr. Geusens en mnr. Wynants waren voor mijn vriendinnen (Debora, Arianna & Patricia) en mij TOP. Ze hebben ons er helemaal doorgetrokken, mnr. Steegmans en mnr. Van Antwerpen verzorgen nu onze voetjes!!! Het is wel een hele leuke ervaring.

xxxxxxx Melissa Marra

Queimada (heksendrank) in Galicië

Galicië is van cultuur Keltisch. Een duidelijk kenmerk, in de Keltische cultuur is de aanwezigheid van verhalen die stoelen op een sterk bijgeloof.

De aanwezigheid van heksen en onderaardse volkeren is nog altijd zichtbaar. Op de daken van de huizen bevinden zich decoratieve uitsteeksels die het de rondvliegende heksen onmogelijk moeten maken om op de daken van de bewoners te landen.

Waar heksen zijn, worden toverdranken gebrouwen. Niet altijd met goede bedoelingen maar in het geval van de queimada wel. (queimar wijst op  verbranden).

Wij, de begeleiders, waren dan ook zeer benieuwd toen we in Portomarin de kans kregen om deel te nemen aan zulk een seance.

Het is eerst en vooral een groepsgebeuren. De uitbater van de zaak, een “overtuigd Gallego” wijdde ons in in deze mooie traditie.

Er wordt een aarden kom op de tafel geplaatst. Daarin wordt ”aguardent”  (eau de vie) gegoten. Koffiebonen, fijne suiker en stukken citroen worden toegevoegd. Met een pollepel wordt dit alles zachtjes geroerd terwijl de alcohol wordt aangestoken. Iedere deelnemer mag roeren en een wens uitspreken in stilte. Dit wordt herhaald zolang de vloeistof brandt.

Wanneer de alcohol opgebrand is, wordt de warme drank in kleine kopjes gegoten en worden de wensen bekrachtigd door de vloeistof te drinken.

Ondertussen werden we ingewijd in de geschiedenis van Portomarin en overige plaatsen in Galicië.

Heel deze avond baadde in een sfeer van verbondenheid en menselijke warmte. De betovering had duidelijk gewerkt.

We zullen deze avond niet vlug vergeten en dit gebeuren is bovendien vatbaar voor herhaling het volgende jaar.

Erik Geusens

Debora, Patricia en Arianna vertellen...

Mijn vriendinnen en ik begonnen deze tocht met heel erg veel pijn en tegenzin. Met 6 blaren wandelen is zeker niet evident en hierdoor waren we gedemotiveerd.

Op een moment zaten we zo in een dieptepunt dat we eraan dachten om terug te keren, te liften of de bus te gaan zoeken. 

Er zijn toen wel wat traantjes gevallen maar snel veranderde dit dankzij meneer Geusens en meneer Wynants! Enkele pijnstillers, een goede peptalk en ook wat fysieke steun zorgden ervoor dat we vertrokken en onze lange pijnlijke weg uiteindelijk toch hebben verdergezet. 

Ondanks NOG meer blaren, pijnlijke spieren en een afgemat gevoel door de zon hebben we langzaam maar zeker de eindstreep bereikt! Het moment dat we aankwamen was heel mooi voor ons, we kregen direct steun van iedereen ondanks we elkaar nog niet zo goed kenden. 

De behulpzaamheid van iedereen heeft ons echt geraakt en we voelden ons direct beter en vrolijker: de groepssfeer wordt alsmaar beter en dit is ook een hele grote motivatie voor ons om vol te houden! (Bedankt lieve mede-pelgrims)

Onze grootste helden blijven toch wel meneer Geusens en meneer Wynants, zonder hun waren we op de grond blijven liggen en hadden we onze tocht echt niet verder kunnen zetten. We zijn hen super dankbaar, en om te horen hoeveel respect ze voor ons kunnen opbrengen doet ons heel veel deugd! 

Heel heel heeeel erg bedankt voor de eindeloze mentale steun, deze dag vergeten we ondanks alle pijn NOOIT meer (niet overdreven).

Eind goed, al goed dus!

Veeeeeel liefs  en heeeel veel kusjes,

Debora, Patricia  en Arianna

Portomarin - Palas de Rei: vreselijk weer...

Het was verschrikkelijk weer vandaag. ….Het begon deze morgen goed. Het was een beetje mistig waardoor het landschap nog mooier was (en de zware eerste berg verborg). 

 Het weer veranderde zienderogen met als hoogtepunt een brandende zon onder een graad of 26. Vreselijk weer, vreselijk wandelweer. ;)

De voormiddag werd vooral gekenmerkt door veel stijgingen. Namiddag ging het dan weer grotendeels naar beneden met een paar (pittige) uitzonderingen. Iedereen heeft het super gedaan. Sommigen met iets meer moeite dan anderen, maar daardoor met meer voldoening en respect.

In het bezinningsmoment deze avond kwam er al heel wat mooie reacties uit de groep over de afgelopen tocht. Van gesprekken met Amerikanen, Letten,…

We slapen vandaag in een albergue van de Xuntha. Dit heeft als resultaat dat iedereen op tijd moet binnen zijn en het licht om 22u automatisch zal uitgaan.

Morgen kondigt zich aan als een moeilijke tocht. Veel kilometers voor de boeg en een brandende zon. Maar ook daardoor zullen we met z’n allen doorkomen.

Tot morgen.

Sarria-Portomarin (leerlingen)

Na onze eerste instapdag van gisteren, kwam deze dag aan als een koude douche.

De 21 km was niet echt een lachertje. Onderweg verdween ons zelfmedelijden al snel nadat we “pelgrino’s” tegenkwamen van Zuid-Korea tot Texas en weer tot Australië die al ruim een maand onderweg waren. Deze “die-hard pelgrino’s” hadden elk wel hun eigen verhaal. Al liep de communicatie niet altijd even vlot. 

Vandaag liepen we ook niet echt in een groep waar iedereen elkaar kende maar al snel bleek dat Pieter altijd gelijk had ( behalve dan over de weg). De pijn groeide met de kilometer maar werd gelukkig verzacht door de mooie omgeving, ook al waren de vele “bergjes” niet te onderschatten. We kwamen uiteindelijk toch goed op tijd aan maar dat hebben we zeker niet aan Manon te danken, die blijkbaar niet wist hoe je een slaapzak vast kon maken aan een rugzak. 

Toch waren we allemaal blij als we een cafeetje tegenkwamen waar we even konden rusten om een stempel te zetten. Ondertussen zijn onze voeten al een beetje hersteld voor de tocht van morgen en hopelijk zijn we daarna even positief als we nu zijn.

Pieter, Wiet, Laura L, Sema, Manon, Maarten en Dennis

Sarria - Portomarin

Gisteren na nog een spannende busrit (in straatjes waar de bus amper door kon) hebben we de eerste kilometers gestapt. ’s Avonds hebben we dan om 20u avond gegeten in Sarria, in O Tappas. Het was alleszins voldoende en gezellig. 

De meeste leerlingen gingen al vroeg terug naar de albergue om daar zich nog wat op te frissen en dan tegen 23u stilletjes in bed te kruipen.

Deze morgen was iedereen paraat, gepakt en gezakt om 8 uur. Omdat de groep zo groot is, hebben we ontbijt in shiften gedaan. Iedereen moest een lunchpakket maken voor onderweg. 

Om kwart over 9 zijn we vertrokken voor de laatste 112 km naar Santiago. Het weer was fantastisch: lekker warm, zonnetje schijnt, af en toe een briesje wind,…

Op dit moment (15u55) is drie kwart van de groep gearriveerd. Deze avond gaan we wat later als voorzien eten om dat in Spanje blijkbaar alles moet wijken voor “El Classico” (Real tegen Barcalona).

De meesten zijn zich al wat aan het opfrissen, blaren verzorgen, was aan het doen (jaja beste ouders u leest dit goed: was aan het doen). Een aantal zijn het stadje aan het verkennen.

Deze avond om 19u15 zullen we voor de webcam van portomarin verschijnen. De juiste link vind je in een van de vorige berichten.

Misschien straks wat meer info, anders tot morgen.

De busrit naar Pintin (door de leerlingen)

Dag 3

Nog steeds in de bus, ondertussen al enkele films later, onderweg naar Pintin.
We bereiden ons voor op onze eerste wandeltocht van 7km tot in Sarria.

Op het bezoek aan Bilbao na hebben we Spanje tot nu toe enkel door de busramen gezien.
Voorlopig zit de moed er nog in en we zijn we allemaal reuze benieuwd naar hoe onze eerste wandeling zal verlopen. De wegwijzers onderweg en onze eerste ontmoeting met een pelgrim op de fiets doen de nieuwsgierigheid aanwakkeren.
Wat op ons pad zal liggen, weten we voorlopig nog niet, maar we zijn er allen van overtuigd dat dit een unieke ervaring zal worden om nooit te vergeten.

Raffaela, Esther, Dana xxxxxxxx

Stef is een jongetje met veel slaap

X JJ

We chillen ons hier wel ene in de bus: disney-films, koeken& chips, kussens&fleecedekentjes,… Stillaan blijkt er toch een einde te komen aan de lange, vermoeiende maar gezellige busrit. Benieuwd wat er komen zal, tellen we de laatste minuten af met wat, uhm laten we zeggen, ‘ritmische dubstep/house/boem. Fijne groep, fijne mensen, fijne leerkrachten en fijne sfeer. Het wordt een goeie week mensen, dat is iets wat zo goed als vast staat.

 PS: Geen zorgen mama en papa, ze zeggen dat de meeste pelgrims het wel overleven. Allez, zolang wilde beren, gevaarlijke stormen en boze pelgrimpesters ons maar met rust laten.

Tot over een week België, mis ons niet te fel.

Xoxo Pelgrim Girl

Nog enkele minuten en we komen aan in Pintin. Eindelijk beginnen we aan onze eerste korte wandeltocht. Iedereen is benieuwd hoe deze zal verlopen. Momenteel is er wel nog een klein feestje aan de gang in de bus. Box check, muziek check, ambiance check, en zingen maar. Nu zitten we nog vol energie maar daar zal snel verandering in komen zodra we onze wandelschoenen aantrekken. Hopelijk krijgen we na onze wandeltocht beter eten als gisteren want dat was gene vette. We zijn er bijna dus we gaan ons mentaal eens voorbereiden. Buen camino

Xxx Jessica & Laura P.

Bezoek van Bilbao

Om 15 uur hebben we afgesproken om naar Bilbao te gaan. De thermometer geeft 30° aan (in de zon denken we).

Tot 19u had iedereen de tijd om wat te sightseeën, shoppen, wat te snoepen van de lokale tappas,…
Dan terug met de metro naar de albergue.

Om 20u het avondmaal in onze albergue en nu iedereen even bekomen, wat voetbal kijken, omtasten van valiezen en klaarmaken om rustig in de beddebak te kruipen.

Heenreis en aankomst in Bilbao

Gisterenavond na de zegening rond een uur of 9 vertrokken. Na 2 films was het voor de meesten letterlijk en figuurlijk het licht uit. Ondertussen (11u45) zijn we al in het Baskenland (Spanje). We hebben net de laatste stop gehad. De zon is paraat, lekker warm, een goed vooruitzicht. 

We zitten terug in ons rijdend kasteel (toch wel impressionant als je de bus zo ziet staan) het laatste anderhalf uur.

Ondertussen zijn we aangekomen (14u). Iedereen is zich even aan het opfrissen. Om 15u hebben we afgesproken om een bezoekje te brengen aan Bilbao.

Weersverwachting...

Hopelijk klaart het de laatste dagen nog op. Daar gaan we vanuit!

2x voor de webcam tijdens onze tocht.

Op 2 momenten tijdens onze tocht zullen we even naar huis zwaaien. Je kan ons dan even op de webcam op camino zien.

De eerste maal zal zaterdag 25 oktober zijn in Portomarin. We zullen voor de webcam staan om 19u15. De webcam neemt drie verschillende plaatsen op. We zullen aan de ingang van de kerk staan. Hieronder de link naar de webcam:
http://www.crtvg.es/crtvg/camaras-web/portomarin

De tweede keer zullen we al in Santiago de Compostela aangekomen zijn. We verzamelen nog 1x op donderdag 30 oktober om 11u30, net voor we naar de pelgrimsmis gaan. Hieronder de link.
http://www.crtvg.es/crtvg/camaras-web/praza-das-praterias