Enkele sfeerbeelden

Dag 5: Arzua - Pedrouzo

Een heel kort berichtje:

Na de klepper van gisteren (29 km), was 10 km minder vandaag voor velen welgekomen. Om 8u30 zijn we na ons traditioneel ontbijt en bezinning vertrokken. Ondertussen is iedereen aangekomen. De eersten zijn om 13u50 aangekomen en de laatsten om 17u15. Hopelijk vinden straks de leerlingen nog wat energie om nog wat te tikken.

Morgen de laatste tocht richting Santiago de Compostela. Iedereen kijkt er alvast naar uit. Wordt vervolgd...

Een ontmoeting op de Camino

30/10/16

Vandaag ontmoette ik Francisco. 32 jaar, woont in Malaga en is stukadoor. In totaal kende hij maar goed 50 woorden Engels, maar met een beetje hulp van Google Translate hebben we het toch voor elkaar gekregen een dik uur te praten: als ik niet even moest rusten, was dat nog langer geweest. Het gesprek ging van kniezalf tot Disneyland, maar wat mij het meest is bijgebleven is wanneer we het over mijn stempelboekje hadden.

Francisco is al een maand op weg en liet mij een blad papier zien met niet meer dan 15 stempels. Hij kon zijn lach niet bedwingen toen hij mijn volle vijf bladzijden zag, terwijl ik nog maar 2 dagen stappen achter de rug heb. Hij bleef me vragen: ‘Why, why, why so many?’, waarop ik zei dat ik gewoon heel mijn boekje vol stempels wil hebben; zo veel mogelijk.
Hij begreep niet waarom en zei dat hij enkel stempels had van plaatsen die hij zich later nog ging herinneren, die belangrijk voor hem waren. Hij zei me: ‘Net zoals de camino is het leven geen race. Het gaat niet om de meeste stempels, het gaat om de beste.’ … En in die seconde voelde ik me opeens veel minder trots op mijn rijk gevulde stempelboekje.

Na de middag, ongeveer vijf uur later, merk ik dat mijn boekje niet meer in mijn zak zit. Vol paniek kon ik het nergens vinden.

Tijdens mijn volgende pauze kwam toevallig Francisco weer voorbij. Ik vertelde hem over mijn verdwenen boekje en hij zat er echt mee in. Uiteindelijk pakte hij zijn gsm beet en typte in Google Translate: ‘You lose some, you win some.’ In zijn afscheid wist hij nog in krakkemikkig Engels uit te brengen dat de tocht in je hoofd zit, in je herinnering en niet op een of ander stukje papier. Door die woorden was ik zelfs in een of ander opzicht blij dat ik mijn boekje verloren had.

In gedachten verzonken, met tranen in mijn ogen, schreef ik hierover en ondertussen ben ik door al dat nadenken en schrijven de laatste van de groep geworden. Maar zoals Francisco het zei: ‘Het leven is geen wedstrijd.’

In mijn stilte hoorde ik plots lawaai en zag mijn lieftallige medepelgrim Lucas. ‘Ran! Uw boekje!’

Toen hield ik het niet meer droog.  ‘You lose some, you win some’ Inderdaad.

Ran Vautmans

Palas de Rei - Arzua

Gisterenavond schuifelden heel wat leerlingen van het avondmaal naar de albergue. Velen dachten dat het nooit in orde zou komen. Maar zoals Mr. Geusens zei: de nacht doet wonderen.

Deze morgen werd afgesproken om 7u15 aan het ontbijt. Maar voor heel wat leerlingen bleek het toch wat moeilijker om de rugzak terug vertrekkensklaar te maken (het zal er niet op beteren ;)). 

Na de bezinning trok de groep zich rond 8u10 op gang richting Melide. In Melide kreeg iedereen €10 waarmee ze op een zonnig terrasje een warme maaltijd konden kopen. (gemiddelde prijs van een hoofdschotel €6,90. Daar kunnen ze in België niet aan tippen).

De verschillen liepen toch al wat op tijdens de middagtocht. Ondertussen zijn er al een aantal leerlingen en leerkrachten  (+/- 40 – 17u50) aangekomen in Arzua. 

Het was vandaag de langste en ook de moeilijkste tocht: 29 km met heel wat heuvels/bergen. Ik denk als je aan de leerlingen vraagt wat ze vinden van de uitspraak die A. Lenaerts (voorzitter van raad van beheer van de school) gedaan heeft tijdens een voorbereidende vergadering in 2010: larie en apekool. De uitspraak: “Het stuk dat jullie doen, is alleen maar naar beneden”. Ik durf dit niet hardop te vertellen ;)

Druppelsgewijs komen leerlingen en leerkrachten binnen. Er vloeiden al heel wat traantjes van opluchting bij de aankomst. Nog steeds wordt iedereen onder luid applaus onthaald. Het is 19u23 en net zijn de laatste leerlingen en leerkrachten aangekomen. (dus een tijdsverschil van bijna 4 uur)

We hebben het avondeten een half uurtje verlaat zodat de laatsten ook op hun gemak een ontspannende douche kunnen nemen.

Proficiat aan iedereen, want iedereen is zonder grote problemen aangekomen, een sterke prestatie.

Meer info en foto’s waarschijnlijk morgen. 

Enkele sfeerbeelden

Portomarin - Palas de Rei door de ogen van 2 leerlingen

Dag 3

“De nacht doet wonderen” – Dhr. Geusens

Om 7 uur gingen de lichten aan, tijd om onze vers gewassen kleren aan te doen. ( kijk mama we doen zelf onze was). Terug onze voeten in die pijnlijke schoenen schuiven en de rugzakken klaarmaken. Eens we vertrokken waren is het alleen maar omhoog wandelen. Door de mist leek het wel alsof we naar de hemel toe liepen. 

Onze neus werd ook op de proef gesteld, de lokale fabrieken zorgden namelijk voor eigenaardige geurtjes. “Ruik ik nu een kattenbak of koeienstront?”. Toch moesten we ons erdoorheen sleuren en er werd elke stap zwaarder en zwaarder.

Maar onderweg kom je gelukkig nog caféetjes tegen waar we een heerlijk ijsje konden eten. En dat. Deed. Deugd!!!!! De stempels waren vandaag ook weer een must want wie wilt nu niet met een vol boekje terugkeren naar huis.

Op een bepaald moment zagen we een enorme berg voor ons en konden we allemaal beginnen te wenen. Maar dat deden we niet want we geloofde in een mooi uitzicht dat zou komen. We raapten de moed bijeen met een Mars en Bueno en konden we gelukkig na die vermoeiende helling samen genieten van het uitzicht. We kwamen vele mede lyceum pelgrims tegen en vormden een wandelclub. Met deze 6 meisjes hebben we op een hoog tempo vele kilometers afgelegd zonder te denken aan pijn. We besloten uiteindelijk om een middagpauze te nemen en genoten van de lekkere reep chocolade.

Daarna was het nog maar eens stempeltijd en gingen we binnen in een klein kapelletje. De man gaf ons met veel barmhartigheid een stempel en vertelde zijn eigen camino-avontuur in het Spaans. Eventjes later volgde een enorme afdaling. Omdat gewoon dalen te veel pijn deed, zigzagde we in een treintje naar onder. Dit was een heel vreemd zicht maar toch was het leuk. De wandelclub van 6 starters breidde uit met mede-lyceum pelgrims. Dat gaf ons de gelegenheid om elkaar beter te leren kennen.

Tijdens de tocht kwamen we elke keer een pelgrim tegen genaamd Franco die we op de tweede dag hadden leren kennen. Een man die al 700km achter de rug had en nog steeds bleef doorgaan. Hij wou deze camino nog afleggen voor zijn 50^ste verjaardag. Elke keer als we hem tegenkwamen, gaf hij een high five, om ons een goede camino te wensen of goede moed.

Tijdens de weg kom je heel wat vreemde mensen tegen. Een goede raad: praat met ze en leer ze kennen! Vele hebben een mooi verhaal te vertellen en hebben nood aan een babbel met een pelgrim. Het leuke is dat iedereen elkaar groet. Elke pelgrim begroeten we met een ‘Ola’ of ‘Buen Camino’. Het zijn net deze kleine dingen die ons moed geven om te door te blijven gaan.

We gaan morgen de 29km met pijn is ons lichaam aan. En wij hopen dat de wijze woorden van Meneer Geusens deze nacht gaan uitkomen!

Amelie en Lorena

Sarria - Portomarin

Deze morgen ging bij velen om 6u30 de wekker af. Iedereen was goed op tijd aan het ontbijt.
Iedereen diende zijn/haar ontbijt en zijn/haar broodmaaltijd voor 's middags te smeren. Het liep heel vlot.

Bijgevolg konden we na de bezinning op tijd vertrekken richting Portomarin. Om 8u45 zijn we nog in het duister vertrokken. Enkele kilometers later konden we genieten van de zonsopgang.

De tocht verliep vlot. De eersten waren er om 13u40 en de laatste om 16u05 binnen. Iedereen heeft het zonder grote problemen gehaald. Ondertussen is het hier echt zomers weer met meer dan 25 graden. 't is bakken geblazen in de zon. Een beetje TE, maar ons hoor je niet klagen.

Vanavond staat nog een bezinning op het programma, Daarna de webcam om 19u15 (zie vorige berichten). En dan zal iedereen wel een stevige maaltijd lusten.

Hieronder nog een klein berichtje van de 2 eerste leerlingen die vandaag Portomarin bereikten.

Onze eerste 21 kilometers zitten erop. Kwart voor zeven ging de wekker af. Dat was een beetje te vroeg, maar het ontbijtje maakte het wel goed. 

Hierna waren wij helemaal klaar voor onze eerste dag wandelen. De eerste loodjes waren het zwaarst, we begonnen meteen in de mist aan een steile helling. Na een halfuurtje goed doorstappen kwamen we uiteindelijk boven aan. Hiermee waren we uiteraard eerst heel blij. 

Jammer genoeg bleek de rest van onze wandeling niet alleen maar uit vlakke gedeeltes te bestaan maar dit werd meer dan goed gemaakt. 

Zo brak onder andere het zonnetje door de wolken en dat gaf ons genoeg frisse moed om verder te gaan door het prachtige Galische landschap. ’s Ochtends werd ons verteld dat deze dag het landschap het schoonst zou zijn en we moeten meegeven dat de natuur inderdaad prachtig was. Op de moeilijke momenten konden we denken aan de prachtige stempels die we verzamelden en aan de pizza calzone die op ons wachtte in Portomarin. 

Kortom, het was een veelbelovend begin vol interessante dieren, mooie natuur en imposante bruggen.

Dikke kus, Anouk en Ancy

Klapbanden ...

Op weg naar Pintin hebben we nog 2 klapbanden gehad aan de aanhangwagen. Dit leidde tot creatieve zinsspelingen door leerkrachten en leerlingen. Hieronder wat voorbeelden.

• De aanhangwagen hield ons goed aan de klap!
• Onze band werd hechter en hechter na iedere klap!
• Maar gelukkig moesten we onze reis niet aan banden leggen.
• De band gaat nooit meer stuk! Al heb je een ongeluk!
• Klappen in de bandjes!
• Wat een losbandige reis!
• Welke bandiet heeft onze reis gesaboteerd??
• Zat er misschien buskruit in de banden
• Bandenburgtor
• We bevinden ons in Baskenband
• Is er een bandarts in de buurt?
• Ze hebben de banden expres stuk gemaakt, zodat wij zeker een band krijgen.
• Een reis vol spanning (in de banden)
• De banden hadden banden met IS
• Onze reis is aan banden gelegd
•  Hot Wheels krijgt een heel nieuwe betekenis.
• Ork, ork, ork, een reis saboteer je met een kapotte remoRK;
• De banden hadden het te druk.
• I’m TIREd of this shit.
• SCHOOLREIS GAAT COMPLEEEEET FOUT
• Lossos bandos
• Banda banda banda
• The big band theory
• Nieuwe boysband: Hot Wheels

Zoals jullie zien zit de sfeer er goed in. Door deze voorvallen hebben we helaas onze inloopwandeling van 7 km moeten laten vallen. We zijn in Sarria van de bus gegaan en hebben 2 km gewandeld tot in de albergue.  Vanavond na het avondeten nog eentje drinken en dan slapen. Morgenvroeg om 7u30 staan we paraat voor de eerste echte tocht.

Morgenavond om 19u15 kunnen jullie ons voor de 1emaal terug zien op de webcam. Meer info hierover zie vorige berichten.

Verslag van leerlingen

Dag 1: Bilbao

We kwamen aan in Bilbao na een busrit die precies lang genoeg duurde. In deze prachtige reisbus was er zeker en vast sprake van een geweldige groepssfeer. Dit konden we merken aan de oorverdovende zangstonden over pizza’s calzone en consoorten. Eenmaal uitgestapt bleek het hotel een pareltje van een verblijfplaats te zijn. Met andere woorden: zéér al dente. We kregen even de tijd om ons op te frissen en uit te pakken waarna we de tram namen richting stadscentrum. Op deze tramrit passeerden we het Guggenheim, ontworpen door de wereldvermaarde architect Frank Gehry. Eenmaal aangekomen in Bilbao-centrum, gingen we op zoek naar iets te eten. Wat bleek: Spaanse restaurants serveren pas volledige maaltijden vanaf 19U. Hongerig besloten we dan maar om wat pintxos en kleine hapjes te nemen. Daarna deden we nog een terrasje, waarna we terugkeerden naar het hotel voor een welverdiende nachtrust.

Bus.

Dag 2

Na een trage start, met voor de tweede keer een klapband, konden we verderrijden naar Pintin. Iedereen is erg benieuwd naar het verloop van de tocht en we kijken uit naar onze broodjes met chorizo of parma. Sommigen hebben inmiddels hun slaap proberen in te halen, wat niet altijd gelukt is, dit te danken aan het orkest vanachter in de bus. De weergoden zijn ons goedgezind, de bandengoden daarentegen iets minder…

Update: de banden hebben de tweede stopplaats ook al overleefd, we hebben weinig opties want de reservebanden zijn op…

Deel 1 van de busrit - Genk-Bilbao

25 oktober 20U00: start van de langverwachte tocht met een mooie zegening. 

Daarna allemaal in de bus richting Spanje. 2 films en heel wat km’s verder hebben we onze nachtstop gehouden rond middernacht. 

’s Morgen rond 08u00 onze eerste stop van de dag. Heel wat leerlingen kwamen nog uit dromenland. Alles was vlot verlopen totdat we in de voormiddag aan een Franse péage teken kregen van verschillende andere chauffeurs dat er iets aan de bus scheelde.

We zijn dan gestopt en inderdaad: klapband van de aanhangwagen. 

Zoals een volwaardige “pitcrew” hebben Luc en André (onze chauffeurs) in een klein half uurtje de band van een (zwaar) beladen aanhangwagen vervangen.

We konden dus al snel opnieuw op pad.

We zijn ondertussen al een uurtje (sinds 15u) aangekomen in Bilbao. Iedereen is geïnstalleerd op de kamers. Het zonnetje lacht ons tegemoet.

Op het programma vanavond staat nog een bezoek aan Bilbao gepland, waar de leerlingen €10 krijgen om gezellig te gaan avondeten. Morgenvroeg om 7u30 wordt iedereen aan de bus verwacht, zodat we dan na het ontbijt en bezinning kunnen vertrekken naar Pintin voor de eerste kilometers.

Tot morgen 

2 webcam-momenten

We weten dat jullie ons gaan missen :), daarom gaan we gedurende onze tocht 2 keer zwaaien op de live webcams onderweg.

De eerste zal in Portomarin zijn. Op vrijdag 28 oktober om 19u15.
http://www.crtvg.es/crtvg/camaras-web/portomarin

Woensdag 2 november om 11u30 zullen we nog 1 keer zwaaien aan de achterzijde van de Kathedraal in Santiago:
http://www.santiagoturismo.com/camaras-web/praza-da-quintana-1

Editie 2016 komt eraan

Op 25 oktober vertrekken weer 78 leerlingen en 8 begeleiders voor de 7e maal richting Compostela. Je kan hier hun verhalen volgen.

Eén week voor het vertrek zien de weersvoorspellingen er nog niet zo goed uit. Poncho zal op dit moment dus geen overbodige luxe zijn. Maar hopelijk verandert dit nog.