Een ontmoeting op de Camino

30/10/16

Vandaag ontmoette ik Francisco. 32 jaar, woont in Malaga en is stukadoor. In totaal kende hij maar goed 50 woorden Engels, maar met een beetje hulp van Google Translate hebben we het toch voor elkaar gekregen een dik uur te praten: als ik niet even moest rusten, was dat nog langer geweest. Het gesprek ging van kniezalf tot Disneyland, maar wat mij het meest is bijgebleven is wanneer we het over mijn stempelboekje hadden.

Francisco is al een maand op weg en liet mij een blad papier zien met niet meer dan 15 stempels. Hij kon zijn lach niet bedwingen toen hij mijn volle vijf bladzijden zag, terwijl ik nog maar 2 dagen stappen achter de rug heb. Hij bleef me vragen: ‘Why, why, why so many?’, waarop ik zei dat ik gewoon heel mijn boekje vol stempels wil hebben; zo veel mogelijk.
Hij begreep niet waarom en zei dat hij enkel stempels had van plaatsen die hij zich later nog ging herinneren, die belangrijk voor hem waren. Hij zei me: ‘Net zoals de camino is het leven geen race. Het gaat niet om de meeste stempels, het gaat om de beste.’ … En in die seconde voelde ik me opeens veel minder trots op mijn rijk gevulde stempelboekje.

Na de middag, ongeveer vijf uur later, merk ik dat mijn boekje niet meer in mijn zak zit. Vol paniek kon ik het nergens vinden.

Tijdens mijn volgende pauze kwam toevallig Francisco weer voorbij. Ik vertelde hem over mijn verdwenen boekje en hij zat er echt mee in. Uiteindelijk pakte hij zijn gsm beet en typte in Google Translate: ‘You lose some, you win some.’ In zijn afscheid wist hij nog in krakkemikkig Engels uit te brengen dat de tocht in je hoofd zit, in je herinnering en niet op een of ander stukje papier. Door die woorden was ik zelfs in een of ander opzicht blij dat ik mijn boekje verloren had.

In gedachten verzonken, met tranen in mijn ogen, schreef ik hierover en ondertussen ben ik door al dat nadenken en schrijven de laatste van de groep geworden. Maar zoals Francisco het zei: ‘Het leven is geen wedstrijd.’

In mijn stilte hoorde ik plots lawaai en zag mijn lieftallige medepelgrim Lucas. ‘Ran! Uw boekje!’

Toen hield ik het niet meer droog.  ‘You lose some, you win some’ Inderdaad.

Ran Vautmans