Leerlingen aan het woord

Zoals beloofd volgen hier wat impressies van een aantal leerlingen. Morgen in de bus zullen we nog wat verhalen verzamelen, die we dan de komende dagen zullen posten.

-          When you begin to love the way, you hate the feeling of “getting there”. Wanneer ik het even zwaar had tijdens de Camino, is deze quote mij het meest bijgebleven. (Kristien)

-          Iets simpel, zoals een stok, kan niet alleen fysieke maar ook mentale steun bieden. Vooral als dit werd aangeboden door een bezorgde medepelgrim. (Tom)

-          De Camino was allerminst een gewone wandeling. Sommigen bewandelden de Spaanse wegen en bossen met een religieus doel, anderen vonden het sportieve aspect belangrijker. Ik kan moeilijk verwoorden wat ik ervan had verwacht, maar mijn grote nieuwsgierigheid naar wat de camino zou betekenen is onlosmakelijk ingelost, en het was zonder enige twijfel een bijzondere ervaring. Klinkt cliché, natuurlijk, maar het was ook echt iets speciaals. Wat mij het meest is bijgebleven, is de bijzondere sfeer die er heerste tijdens deze reis, in het speciaal de vriendelijkheid waarmee ik met mijn medepelgrims kon omgaan. En ik vrees ervoor dat deze zal wegvallen eens we terug arriveren in België. Ik heb verschillende leerlingen, alsook leerkrachten, beter leren kennen in de afgelopen anderhalve week. Samen door de agrarische landschappen dwalen om te genieten van de opkomende zon, vergezeld van koude mist, of genieten van de geur van metershoge eucalyptusbomen in het bos. Maar ik heb ook mezelf beter leren kennen. Genieten van kleine dingen en gelukkig zijn met wat we hebben. Het klinkt gemakkelijk, maar tegelijk ook moeilijk in onze consumptiegeile maatschappij. Ach ja, lang of veel nadenken pijnigt de hersenen, en ontspanning op andere manieren moet toch ook mogelijk zijn. Na vijf dagen wandelen en met een goede 117 kilometer in de benen, kwamen we uiteindelijk aan in Santiago de Compostela. De jacht op stempels werd beloond, de pijn die sommigen ervoeren werd gesmoord. Ik had hoge verwachtingen gesteld, sprookachtige als het ware, maar tot mijn respijt konden die niet ingelost worden. Vanaf de Monte de Gozo zouden we de machtige kathedraal in de verte kunnen zien opdoemen, maar integendeel: met moeite kon ik slechts een petieterig stipje waarnemen in de verte. Toen we na de laatste drietal kilometer in hoog tempo aankwamen op het plein voor de kathedraal, namen zowel vreugde als teleurstelling de bovenhand. Ik was tevreden en trots op mezelf dat ik de camino zonder fysiek lijden had kunnen uitwandelen, maar kom op zeg, een kathedraal die in stelling staat is nooit aangenaam om te zien. Al bij al was deze reis er een om nooit te vergeten, en hopelijk gooit dementie vroeg of laat geen roet in het eten. (Arno)

-          De camino is een tocht waarbij je vele mensen leert kennen. Dat werd me al direct duidelijk vanaf de eerste kilometers. Zowel mensen van school, maar ook vooral mensen buiten school, die je meerdere keren tegenkomt op de tocht. Het mooie hieraan is dat je vaak dezelfde mensen meerdere keren per dag tegenkomt en zelfs meerdere dagen lang of zelfs elke dag. Het speciale vind ik toch dat hoe snel of traag je ook gaat, je deze mensen terug tegenkomt in Compostela en elkaar dan ook proficiat wenst.

-          De weg naar Compostella was moeilijk, zwaar, pijnlijk,… Deze weg, met veel pieken en dalen zowel letterlijk als figuurlijk heeft mij doen inzien dat de weg naar succes in het leven waarschijnlijk ook met ups en down zal zijn. Maar zolang je doorzet en je eigen tempo volhoudt kan ook deze levensweg bewandelt worden, maakt niet uit hoelang je erover doet. (Maite)

-          Je hebt niet alleen een band met al de mensen die de camino bewandelen maar ook met de mensen die in de dorpen er langs wonen. Zo zat ik eens langs de weg in de schaduw om terug wat energie op te doen toen een oude man uit zijn tuin kwam om me vijgen aan te bieden die hij net had geplukt. Het was zo een hard verwarmend gebaar dat ik de rest van de dag zonder moeite kon afmaken. (Monica)

-          Wat mij het meest is bijgebleven gedurende deze camino was de aankomst na de 30 km. Ik kwam aan met 2 meisjes die ik tijdens de wandeling heb leren kennen en waarmee ik nu een hele goede band heb. Toen we in de verte meneer Luts zagen hielden we het niet meer droog. Maar we wilden niet wenend aankomen dus stopten we even om ons terug te herpakken. We gingen, nog steeds een beetje snikkend, verder en kwamen steeds dichter bij. Plots zagen we aan de overkant al heel wat medeleerlingen die allemaal begonnen te applaudisseren. Zoals verwacht begonnen bij ons de tranen weer te stromen. Op dat moment realiseerde ik me wat voor een hechte groep we eigenlijk zijn. En zo een moment, wil je natuurlijk nooit vergeten. (Amelie)

-          Tijdens deze bijzondere reis heb ik geleerd dat de verpakking verschilt van zijn binnenste. Door deze ervaring staan we allemaal dichter bij elkaar. In moeilijkere tijden binden mensen met elkaar, het mooiste wat we hadden kunnen leren van de Camino. Op deze momenten besefte ik pas echt dat ik vaker rondom mij moet kijken en moet genieten van het leven. Het leven staat vol met vragen, sommigen zijn nu al beantwoord. Anderen moet ik nog ondervinden.

Ik en enkele medepelgrims kwamen in Parijs een schelp tegen. We waren ervan overtuigd dat deze schelpen tot de Heilige Graal leidden, de kelk waaruit Jezus Christus in het Cenakel zijn laatste vino dronk. Zeer enthousiast besloten we dan maar om ons in te schrijven voor de Compostelareis, om 6 uur ’s ochtends al. En ergens eind oktober was het zover, Camino kon beginnen. Na vele etappes schelpen volgen kwamen we gisteren toch aan in Compostela. Ik had daar een sterk vermoeden dat de graal zich onder het graf van de Heilige Jakobus bevond. Alleen besloot ik stiekem me naar het graf te begeven. Ik zocht en zocht, en vond uiteindelijk onder het gebeente van Jakobus een simpele houten kelk. Ik besloot met de kelk mijn blaren te verzorgen en dronk nadien ook zelf en verkreeg zo het eeuwige leven. De Compostelareis was dus zeker de moeite.

Hoe mooi kan een wandeling zijn? Deze zin heb ik mezelf vaak afgevraagd. Met de scouts liep ik wel al enkele kilometers af in de prachtige Ardenne. Maar na de 2^de dag was mijn definitie voor prachtig al verandert. Mijn GoPro of Iphone kon niet vastleggen wat ik waarnam door mijn eigen ogen. Woorden kunnen dit niet beschrijven. Je zult het pas weten als je het zelf ziet.
Hoe begon onze dag? Ik stond vaak op met een glimlach en een vriendelijk groet voor iedereen die ik in de badkamer tegen kwam. Andere wilden liever in bed blijven liggen en keken zwaar op tegen de kilometers die ze nog moesten belopen.
Hoe opende je je ogen tijdens het wandelen? Keek je om je heen naar de schoonheid van de natuur of keek je in jezelf? Leerkrachten vroegen ons om aan beide topics aandacht te besteden. De eerste dagen kreeg de natuur mijn voorkeur. Door de bospaadjes en kleine dorpjes wandelen was  super. Na de 2^de dag had ik eerder goesting om mijn eigen tempo te lopen. Zo begon ik vanachter maar kwam ik automatisch van voor terecht. Voor mij kwam dit perfect uit, want hierdoor haalde ik vele personen in en kon ik met hun een conversatie aangaan. De mooie gespreken met de nieuwe vrienden die ik gemaakt heb zal ik nooit vergeten. Doordat ik geen angst had om vreemde aan te spreken ontmoeten ik Stefano en Suzana, Beide begonnen in hun eentje vanuit Frankrijk. De Camino bracht hen samen en momenteel zijn ze een koppel. Zo een verhaal kan je toch niet zelf verzinnen. Toen ik hen nog zag in Santiago en ik 2 warme knuffels kreeg was ik oprecht gelukkig. Iets nieuw heb ik op dat moment geleerd. Door simpel een uurtje met iemand te praten kan je al een band kweken. Voor vele zal dit vreemd klinken en misschien kan dit niet altijd of helpte de Camino gewoon, toch lukte me het enkele keren. Daarom wil ik hen die de Camino ooit willen bewandelen één raad geven. Praat met elke persoon die je inhaalt. Je zult merken dat simpele vragen zoals: “Waar kom je vandaan? Waarom doe je de Camino? Hoe bevalt het je? Wat is jouw naam?” tot spectaculaire gesprekken kan zorgen. Uiteindelijk wil ik nog snel zeggen dat dit een mooie vakantie, toch, ervaring was. Bedankt mede pelgrims het was een fantastische tocht.