Dag lieve ouders en vriendjes
Op onze laatste dag in Spanje werden we wakker in de Albergue waar we een zeer mooi uitzicht hadden over de stad Santiago de Compostela.
We mochten uitslapen tot 7u45 waarna we ons laatste ontbijt kregen: een croissant met sinaasappelsap. Na het lekkere ontbijt maakten we ons klaar om naar de stad te gaan. Met pijnlijke voeten en knieën slenterden we door de stad om souveniertjes te kopen. We hadden vanmorgen ook zakgeld gekregen van de leerkrachten om zelf in het stadje ons avondeten te kopen, zodat we tijdens de reis naar huis onze honger konden stillen.
Tegen de middag begaven we ons naar de kathedraal om de mis te volgen. Met een voorgevoel dat het wierookvat niet zou gaan zwaaien, namen we onze plaatsen in. We volgden de mis voor zover we konden, want de hele mis werd natuurlijk in het Spaans gelezen. Ook ons voorgevoel klopte jammer genoeg, maar toch was de mis een pakkende ervaring.
We genoten hierna nog van een heerlijke drie-gangen-lunch in het restaurant. Daarna was het tijd om onze rugzakken te pakken en ons te begeven naar het nogal kleine vliegveld van Santiago. Hier hielden we onze laatste bezinning en ontvingen we een leuk armbandje. Ook kregen we de onverwachte maar fijne opdracht om een brief te schrijven naar onszelf die we over 2 jaar met de post zullen ontvangen.
Een paar uurtjes en al vele geschreven briefjes later was het tijd om op het eerste vliegtuig te stappen. Het was een korte maar prachtige vlucht naar Madrid. We konden genieten van de zonsondergang en die was adembenemend.
Eenmaal geland gingen we naar onze volgende vlucht met Düsseldorf als bestemming. Onderweg zagen we Parijs by night.
In Duitsland geland zullen we nog zo’n 2u op de bus zitten om in het vertrouwde Genk aan te komen.
Het was een geweldige reis, waarvan ik je 1 ding kan vertellen: onze camino is "buen" verlopen!
We bedanken iedereen die deze mooie reis voor ons, pelgrims, waar heeft kunnen maken.
Ciao, adios, we’re done!
Yoni (6Wa)
"Het blijft ieder jaar weer verbazingwekkend hoe een groep van jonge mensen deze tocht van slechts enkele dagen beleeft als een rollercoaster van emoties. Momenten van pijn, heimwee, vermoeidheid worden afgewisseld met momenten van vreugde, bezinning, verbondenheid en trots. Dit is het leven."
BeantwoordenVerwijderenBovenstaande tekst werd door Erik Geusens, de oprichter van ons project, gepost na een vorige editie en blijft o zo waar! Het was weer een top editie, ook voor ons, begeleiders! Dankbaar dat we dit weer hebben mogen beleven!
Heel erg bedankt aan alle leerkrachten en medereizigers om deze onvergetelijke reis te organiseren voor onze kinderen. Deze ervaring dragen ze mee voor de rest van hun leven. Kort maar krachtig, met zoveel emoties. Het wandelen was een klein onderdeel van het grotere geheel. “Samen” onderweg zijn, nadenken, bezinnen en er zijn voor elkaar…
BeantwoordenVerwijderenDank u.