Van Portomarin naar Palas de rei

Het was een zware tocht. Niet alleen door het profiel, maar zeker ook door de voortdurende gietende regen. Het heeft de volledige dag gegoten, met BAKKEN!
We hebben gelukkig weer een slaapplaats gevonden waar we met z’n allen terecht kunnen. Er was gelukkig ook voor iedereen warm water, want een warme douche was een welgekomen geschenk.

Mr. Luts (Eddy) en Mr. Geusens (Eric) zijn op zoek gegaan naar een eetgelegenheid. Op 100 meter van de auberge kunnen we terecht. (gelukkig, anders waren we weer even nat als ervoor). De ontspanningsactiviteiten zijn hier beperkt, want we liggen een tweetal kilometer buiten het centrum van Palas de Rei + het is zondag.
Enkele leerlingen sprongen weer – meer - dan een gat in de lucht toen de Braziliaan van gisteren ook incheckte.

Verslag door de leerlingen:
Vandaag hebben we iets meer dan de halve marathon, zesentwintigduizend meter, zestien en een kwart mijl, tweehonderd zestigduizend decimeter, twee miljoen zeshonderdduizend centimeter, een miljoen zeshonderd vijfentwintigduizend inch, zesentachtigduizend zeshonderd voet gelopen en zestienduizend vierhonderd zesenvijftig keer de lengte van mevrouw Coppens. Maar we zijn nog niet aan ons proefstuk toe want morgen doen we maarliefst negenentwintig kilometer. Het regende oude wijven en de steile hellingen waren moordend dus het was wel zeer zwaar. Onze schoenen transformeerden in een mum van tijd in een subtropisch zwembad (zonder wildwaterbaan  ) maar dit weerhield ons er niet van om nog stevig te japen

(aan het gezin Dirix: japen betekent voor ons NIET mensen neersteken, het kwetst me enorm dat jullie dit van ons denken  ).
Groeten en tot morgen