Al even niets meer van de leerlingen gehoord, te moe? Nee om eerlijk te zijn waren we gewoon te lui! Ons verhaal stopte toen we aankwamen in Palas de Rei (de plek waar ons subtropisch zwembad was). De ochtend erna kwam er een felle japer van een tocht, 29km naar Ribadiso. Allé dat was toch de bedoeling, maar omdat we niet konden reserveren was het onmogelijk dat iedereen in Ribadiso kon gaan pitten, dus dan maar door naar Arzua!
Daar hebben we een schoon refugioke gevonden waar we met zijn alle konden slapen, Deze refugio was zijn geld echt wel waard, net voor het slapengaan kwam zatte Heidi in haar onderbroek de slaapzaal binnengelopen tot groot jolijt van alle jongens!!
In Arzua gingen Simon, Seb, JM, Bram, Cisse en Olivier weer gezellig op hun beruchte kroegentocht, deze keer kwamen we wel iets heel speciaal tegen, een DUITSER!!!! Natuurlijk niet zo maar één maar een mindervalide, wat er zo speciaal aan deze man was, was dat hij met zijn rolstoel vanuit Duitsland was vertrokken.
Voila, weer een straf verhaal van ons, de volgende dag was Pedrouzo aan de beurt. Deze stad bevond zich maar ongeveer 20km verder, eitje dus! De refugio was er echt ééntje uit de duizend, regendouches en al. Voor de rest hebben we daar niet zoveel meegemaakt (uitgezonderd het Frans toilet in het restaurant, weeral dikke pret voor de jongens!). De dag erna hebben we een kleine aanpassing gemaakt aan het schema, we zijn doorgelopen naar Compostela om onze aflaat te gaan halen (voor sommige was het zo nodig dat het niet nog één dag kon wachten). Gedaan? Tuurlijk niet! ’s Avonds hebben we de bus terug genomen naar Monte do Gozo zodat we morgenvroeg de laatste 4km’s nog eens lekker kunnen uitjapen.
Dat zal ons uiteindelijk een eindtotaal van 125 km geven. (ja hoor ouders u mag nu een traantje wegpinken omdat jullie zo fier zijn op jullie schatjes van patatjes). Hoe het verhaal verder zal aflopen kunnen jullie één van dees lezen op de blog.
Aan onze schatjes van patatjes (of in het spaans patapas),
BeantwoordenVerwijderenWat hadden jullie gedacht, ... en of dat we fier zijn dat jullie vandaag al de eindmeet hebben gehaald. Puike prestatie, en de blaren zijn dan maar een klein ongemak, toch ! Morgen dus genieten van nogmaals de laatste kilometers in het zonnetje. Misschien halen jullie het plaatselijke nieuws wel met al die TV-belangstelling, dus smile ... your on candid camera.
Groetjes van het thuisfront en tot gauw,
Joris, Marita & Paul Willems - Genk
Ik ben wel geen ouder van één van jullie maar pink toch ook een traan weg. Mag het even?
BeantwoordenVerwijderenVolg echt met belangstelling jullie wedervaren en doe mijn pet af: voor leerlingen én begeleiders.Ben ervan overtuigd dat dit "afzien" vruchtbaar zal zijn voor de rest van het jaar en voor jullie verdere toekomst.
(By the way: worden de reacties wel gelezen door jullie?)
Ik ben wel eentje van de ouders en ik heb al vele traantjes weg gepinkt bij dit alles.Ik ben terecht fier op mijn dochter(tje)en wil ook de leerkrachten enorm bedanken dat zij onze kids zo een kans hebben gegeven om zoiets buitengewoons mee te maken.Hun enthousiasme en hun geloven in onze kids verdiend een dikke pluim.Bedankt voor wie jullie ZIJN, want ik ben ervan overtuigd dat jullie een blijvende indruk op hun hebben nagelaten.Ipv een weekje vakantie thuis hebben jullie voor onze kids een week gemaakt waar ze nog jarenlang van kunnen leven.Een oprecht DANK JE WEL!!!Nog een dikke proficiat aan de hele bende en tot zaterdag... mama van Lise Eerdekens
BeantwoordenVerwijderen