Leerlingen aan het woord (deel 2)

Men zegt altijd: ‘ de laatste loodjes wegen het zwaarst’ en ook vandaag was dit weer van toepassing maar bij het zien van de prachtige toegangstrap van Portomarin, was de pijn en vermoeidheid al snel vergeten. We hebben onderweg ook een hele dierentuin gezien: van kleine kipjes tot mega koeien en de ezel zat er ook nog bij en sommigen onder ons ( Tom) hoopten ook nog een slang aan zijn vislijn te krijgen. Na iedere berg was er wel iemand die een extase ervaring kreeg van het prachtige landschap dat de camino ons liet zien. Zwoele stemmen vulden de noord Spaanse heuvels met hun luide liederen. Alle klassiekers kwamen zowat aan bod.

Zoals het lyceum ons altijd heeft geleerd zuiver en proper te wezen, voelden we ons (Tom alweer) verplicht een steentje bij te dragen aan het milieu door de camino een grondige poetsbeurt te geven. Eenmaal aangekomen merkten we allen dat een douchke met alle peregrino’s echt wonderen kan doen.

Na een vermoeiende eerste etappe zitten we nu op restaurant waar momenteel de steak en vis wordt opgediend. Al missen we allen het sublieme eten van ons mama.

Heel veel zonnige groetjes uit het verre Portomarin,
De Peregrino’s
Debora houdt van Tom
Katrien houdt van Joren
Tim houdt van Valerie
Tom houdt van Marie
Javier houdt van Ine
en de leerkrachten houden ook van hun man/vrouw
EN IEDEREEN HOUDT VAN ZIJN/HAAR MAMA!