Naar Arzua door de ogen van de dames in de voorlinies

Daar was hij dan: de zwaarste dag van de week.. Welgeteld 29 km en het weer voorspelde regen vanaf 17 uur. Dat hield ons niet tegen er met goede moed aan te beginnen.
Voor de meeste wandelaars verliep de voormiddag zeer vlotjes. De meisjes hadden namelijk (ondanks een inhaalmanoeuvre van de jongens) als eerste de middagstop in Melide bereikt. Zelfs de achterblijvers (waaronder Michiel met pijnlijke voetjes) deden niet onder en bereikten zonder kleerscheuren het restaurantje waar ons een lekkere maaltijd getrakteerd werd.

Met hernieuwde krachten hervatten we de tocht, maar al snel bleek dat het weerbericht er grandioos naast zat. (Waar zit Frank als je hem nodig hebt?) Om 15 uur begon het te regenen, en dat is nog zachtjes uitgedrukt. De hemelsluizen werden in 1 ruk opengezet en we konden niet snel genoeg zijn om de poncho’s voor de eerste keer uit te halen. Het werd een zware tocht!

Om 16.20 kwamen de eerste ‘die-hards’ (onze bad boys vergezeld van mevr. Niesten en 4 stoere dames) aan in de refugio, terwijl anderen nog een extra dextro namen in de hoop wat sneller het einddoel te bereiken (van die dag). Jammer genoeg hadden de la(a)t(er)komers niet meer het genoegen te genieten van een warme douche. En ook vandaag waren er weer genoeg kandidaten om verzorgd te worden.