De wandelingen zijn zwaarder dan we allen hadden gedacht. De
vele hellingen en afdalingen zorgen ervoor dat iedereen wel een blaar heeft.
Maar het landschap is prachtig en zorgt ervoor dat we blijven doorzetten.
Het
eten is overvloedig, net zoals de wijn. Ik zou het zo opnieuw doen.
Net de 24 km met de nodige moeite beëindigd. Iedereen heeft pijnlijke voeten en is moe, maar
opgeven is geen optie. Morgen op naar de 29 km, met regen in het vooruitzicht.
Hoewel het zwaar is, is het wel heel leuk. Je komt onderweg vele andere
pelgrims tegen om een praatje mee te maken, de natuur is mooi… En natuurlijk
zijn er ook nog de stempels om te ‘verzamelen’
Prachtige uitzichten, vriendelijke mensen, de geur van het
platteland, wat wil je nog meer? De spierpijn is soms bijna niet te harden,
maar we proberen zo veel mogelijk onze gedachten te verzetten. Zo hebben we
vandaag samen gezongen, met onder andere Canadese pelgrims gepraat, en doen we
een wedstrijdje om de meeste stempels te verzamelen. Kortom, geweldige ervaringen onder een (voorlopig) stralend
zonnetje.
Het is fijn om de laatste kilometers alleen te bewandelen.
Even tot uzelf komen, genieten van de natuur. Tijdens de wandelingen vergeet
je echt alles en heb je helemaal geen besef van de buitenwereld.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten