van Arzua naar Pedrouzo

Dinsdag 30 oktober 2012: de dag na de langste wandeldag, de voorlaatste dag, mààr een twintigtal kilometer te doen… Dat moet toch echt een fluitje van een cent worden. NIKS VAN!!!! We hebben weeral afgezien: het percentage aan blaren heeft weer een nieuw hoogtepunt bereikt. Het maximum is tot nu toe 6 blaren op 1 voet. Gelukkig worden die allemaal vakkundig verzorgd door onze EHBO-ers, waarvoor grote dank! Meneer Luts, ook wel “den snelle Eddy”, vertelde ons het positieve nieuws: vanaf overmorgen zullen er geen blaren bijkomen.

Daarnaast verhoogt ons pelgrimsgehalte ook zienderogen: bijna iedereen heeft zich een echte pelgrimsstok toegeëigend. Een echte steun en toeverlaat als het moeilijk wordt.

Dan zijn er ook nog de troost en de steun die we krijgen van anderen: “don’t worry, it’s not far, it’s just around the corner” (fijne gedachte met weinig realiteitszin als je dat al hoort om 12u ’s middags), de buschauffeur die vrijwillig een aantal kilometers met ons meewandelt, leerlingen en leerkrachten die opbeurende boodschapjes leggen aan kilometerpalen… Een enorme kracht gaf meneer Geusens ons door te zeggen: het is niet meer ver en dan wachten ons er… REGENDOUCHES!!!!! Zalig, maaaaaar in de jeugdherberg aangekomen bleken het gewone KOUDE douches te zijn, wat een afknapper.

Ah ja, wie denkt dat pelgrims brave, vrome mensen zijn, geloof het niet. Blijkbaar is het GEEN TOEVAL dat er een Engelse pelgrim is die we erg vaak kruisen. Hij vindt het namelijk de moeite om achter mevrouw Renders te wandelen om haar “sexy kontje” te bewonderen. Toch wel jammer dat de meeste knappe mannelijke pelgrims te snel stappen om in detail te kunnen observeren.

Ondertussen hebben we lekker gegeten en zijn we klaar om morgen EIN-DE-LIJK de laatste wandeldag aan te vatten. 

Oh ja, de jarigen van de reis werden nog getrakteerd op een lekker stuk "tarta de Santiago" en twee dikke kussen van Mevr. Jans en Mevr. Renders.